Ενδιαφέρον άρθρο του Στάμου Ζούλα από την εφημερίδα “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ”

"Η εναλλαγή ρόλων αθώων και ενόχων"
Με αφορμή το θέμα Αγγέλου και τις συνεχιζόμενες αλληλοκατηγορίες μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, σκόπιμο είναι να διερευνηθεί το εξής: Τι έχει αποκομίσει έως σήμερα ο απλός και αμερόληπτος πολίτης από τη διερεύνηση της δαιδαλώδους υποθέσεως. Πρώτον ότι είναι αναμεμειγμένα και τα δύο κόμματα, ανεξαρτήτως μεριδίου ευθύνης. Επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, ο κ. Εφραίμ έθεσε σε λειτουργία το σχέδιό του και επί Ν.Δ. το συνέχισε. Δεν αποκαλύφθηκε από τους εμπλακέντες ή «παραπλανηθέντες» υπουργούς, αλλά από ενδιαφερομένους τοπικούς παράγοντες. Δεύτερον, ότι το ζήτημα διακινήθηκε επί χρόνια εν κρυπτώ και παραβύστω, παρά το γεγονός ότι αφορούσε τεράστιο οικονομικό θέμα για το Δημόσιο, το οποίο απαιτούσε απόλυτη διαφάνεια, αιτιολόγηση και ενημέρωση του κοινού. Τρίτον, ότι πολύπλοκες διαδικασίες ανταλλαγών, μεταβιβάσεων και αποχαρακτηρισμού εκτάσεων, προωθήθηκαν με ασυνήθιστους ρυθμούς για την ελληνική γραφειοκρατία, αλλά και μια δικαιολογημένη, λόγω του μεγέθους της υποθέσεως, ευθυνοφοβία των αρμοδίων υπηρεσιών. Κατά την κοινή λογική, τα τρία αυτά στοιχεία πιστοποιούν απόλυτα την ανάμειξη ανωτέρων ή και ανωτάτων κρατικών λειτουργών.
Η τακτική που ακολουθούν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. στη διερεύνηση της υποθέσεως, τόσο από τη Δικαιοσύνη όσο και στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, όχι μόνον δεν ανταποκρίνεται στη διαμορφωμένη γνώμη των πολιτών, αλλά είναι φυσικό να επιτείνει τις υποψίες τους για αμοιβαία προσπάθεια συγκαλύψεως των ευθυνών. Με το θέμα Αγγέλου επαναλαμβάνεται η εναλλαγή ρόλων των δύο κομμάτων, η οποία εφαρμόσθηκε σε όλα τα σκάνδαλα. Οσάκις μια δικαστική απόφαση στρέφεται κατά του ενός, ο άλλος πανηγυρίζει για αδέκαστη και τελεσίδικη απόδειξη ενοχής, ενώ ο θιγόμενος ομιλεί για κατευθυνόμενη Δικαιοσύνη. Οταν π.χ. διέφυγαν στο εξωτερικό κορυφαία και ύποπτα στελέχη της Ζήμενς, το ΠΑΣΟΚ κατηγορούσε τη Ν.Δ. για υπαγόρευση της συγκεκριμένης «δικαστικής αμέλειας», που αποσκοπούσε στη συγκάλυψη της ενοχής της. Οι δικαστικοί, λοιπόν, που επέβαλαν τους εξοντωτικούς όρους στον κ. Αγγέλου δεν είναι απίθανο να φύσηξαν το γιαούρτι, αφού οι συνάδελφοί τους στην υπόθεση της Ζήμενς κάηκαν στο λάδι. Αυτή είναι η ευμενέστερη για τους ίδιους εκδοχή, την οποία δεν υιοθετεί κατ’ ανάγκην ο υπογράφων. Διότι απόπειρες επηρεασμού δικαστικών στα εκδικαζόμενα σκάνδαλα υπήρξαν σαφέστατα και από τους δύο πολιτικούς αντιμαχόμενους. Αυτό, δε, επιδιώχθηκε στο πλαίσιο της επίμονης και συνεχιζόμενης προσπάθειάς τους να επιρρίψουν στον αντίπαλο την αποκλειστική ενοχή των διαχρονικών σκανδάλων και να εμφανισθούν εκατέρωθεν οι εμπλακέντες ως λευκές περιστερές.
Πέραν αυτών, πρέπει να προστεθεί ότι σχεδόν όλοι όσοι ενοχοποιήθηκαν στη χώρα μας για συμμετοχή σε σκάνδαλα, τούτο βασίσθηκε αποκλειστικά ή σε ξένα στοιχεία ή στη δημοσιογραφική έρευνα. (Εννοούμε, φυσικά, την υπεύθυνη, επώνυμη και τεκμηριωμένη έρευνα και όχι την «ερευνητική δημοσιογραφία», στην οποία ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, κ. Πάνος Σόμπολος, ενέταξε τον προ ημερών δολοφονηθέντα Σωκράτη Γκιόλια, εν αγαστή συμπνοία με τον εκπρόσωπο Τύπου της Ν.Δ., κ. Πάνο Παναγιωτόπουλο, που αποκάλεσε το θύμα «διακεκριμένο δημοσιογράφο»). Στην προσπάθεια εξυγίανσης της πολιτικής μας ζωής, τα δύο μεγάλα κόμματα παραμένουν απλοί θεατές, περιοριζόμενα στην απομάκρυνση εκείνων που αναγκάζονται να ομολογήσουν ανάμειξη σε ύποπτες δοσοληψίες ή όσων έχουν κατάδηλα απολέσει την έξωθεν καλή μαρτυρία. Αυτό ονομάζουν «αυτοκάθαρση»...